'Vrieskou, sneeuw en werkdagen van 18 uur lang, Hilde Van Mieghem trotseerde het allemaal voor de opnames van 'Der Architect', een Duits familiedrama waarin ze schittert als ongelukkige echtgenote. 'Maar op de duur kreeg ik van pure vermoeidheid geen woord Duits meer uit mijn mond.'
Der Architect is de debuutfilm van de Duitse regisseur Ina Weisse over de familie Winter. De film werd opgenomen in Duitsland en Oostenrijk, waar een overweldigend sneeuwlandschap een prachtig decor biedt voor het familiedrama.
Meer en meer Vlaamse acteurs zoeken hun heil in Duitsland? Is het daar zoveel beter dan in België?
Hilde Van Mieghem: 'Ik draai al langer mee in buitenlandse films en zeker in Duitsland kon je jarenlang goed verdienen. Vijftien jaar geleden ging dat om het vier- of vijfvoudige van wat je in Vlaanderen kon krijgen. De laatste jaren laat de crisis zich echter ook hier voelen. Nu gaat dat nog om het tweevoud, soms meer.'
'Voor mij heeft het ook gewoon te maken met goed werk. Een film waar ik mijn tanden in kan zetten, een interessant project, daar kies ik voor. Of het nu in Nederland, Frankrijk of Duitsland is. Bovendien gebeurt het op mijn leeftijd als vrouw niet zo vaak dat je nog een hoofdrol krijgt. Als ik zo'n kans krijg als in Der Architect, dan kies ik daar resoluut voor.'
'Is het anders werken in Duitsland dan in Vlaanderen?
'Der Architect speelt zich af in een dorpje op het platteland in Duitsland. In dit geval waren het bijzonder zware opnames. Vrieskou, slecht weer, midden in de sneeuw. Dat was zeker niet gemakkelijk. Bovendien draaien ze daar zeer lange werkdagen. Dagen van minimum 14, 15, soms zelfs 17 of 18 uur werken. Op de vierde dag van de week, telkens donderdag eigenlijk, weigerde mijn mond van pure vermoeidheid om nog Duits te spreken en begon ik gek genoeg Engels uit te kramen.'
Kijken Duitse acteurs anders naar hun vak?
De meeste acteurs hebben er wel sterallures, dat heb je in Vlaanderen minder. Hier zijn de acteurs 'gewoon' gebleven. Al geef ik wel toe dat ze hun vak in Duitsland heel serieus nemen. Alle acteurs nemen ook nog deel aan audities. Ze voelen zich daar niet te goed voor. Iedereen kent er ook zijn tekst als hij op de set verschijnt. Dat is in Vlaanderen soms wel anders.'
In 'Der Architect' zien we u poedelnaakt in het sneeuwlandschap rondhuppelen. Als de regisseur u dat vraagt, zegt u dan zonder probleem: ja?
'Als het passend is, waarom niet? Ik doe dat niet graag, maar ik vond in deze film wel kunnen. Dat is even heftig ja, maar het is niet dat ik choquerende dingen moet doen. De naaktscène geeft in deze film aan hoe vreemd de familie Winter is. Ze zijn vervreemd van elkaar, ze praten niet, maar rollen wel met elkaar in de sneeuw en lopen naakt naast elkaar in de badkamer. Ik had geen probleem met die scène, behalve dan het echt steenkoud was en dat ik uren nadien nog tintelende voeten had. En ik mag nog wel gezien worden. Natuurlijk voel ik mij niet gerust bij zo'n naaktscène. Ik ben geen twintig meer, maar op zich heb ik daar niet zo'n problemen mee.'
Op 2 november gaat u opnieuw aan de slag als regisseur. Eerder regisseerde u al 'De Kus' en 'Dennis van Rita.' Hoe zou u 'Oh No, It's a Woman' omschrijven?
'Het is een romantische komedie. Het gaat over vier vrouwen die hun weg zoeken in de liefde en af en toe hopeloos verdwalen. De hoofdrol is voor Veerle Dobbelaere en ook Marie Vinck, Koen De Bouw, Kevin Janssens en nog wat andere grote namen doen mee. De film zou in het najaar van 2010 in de zalen moeten verschijnen.'
En intussen schrijft u ook nog een boek? 'Ik heb een contract voor twee romans bij de Arbeiderspers. De uitgeverij was enthousiast over mijn schrijfvaardigheden en de kunst bestaat er nu in om tijd te vinden om te schrijven. In 2010 moet dat wel lukken.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten