In Berchem streek gisteren de cast en crew neer van 'Oh No ! It's a Woman', de derde langspeelfilm van Hilde Van Mieghem. Wij polsten naar haar hartslag achter de schermen. Christine De Herdt
Het regende pijpenstelen in Berchem. Op een filmset kan dat de planning danig in de war sturen. Maar gisteren kwam het slechte weer als een godsgeschenk. Wine Dierickx, door actrice Els Dottermans in onze zusterkrant De Standaard nog getipt als talent voor de toekomst, profiteert ervan om heel even op de turnmatten van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut Pulhof te slapen. Al om zes uur 's ochtends moest ze de trein op in Gent om stipt om 6.54 uur opgepikt te worden in het Antwerpse Centraal Station. Koen De Graeve, bekend van De Helaasheid der Dingen en binnenkort misschien ook als De Slimste mens ter Wereld, speelt basketbal met de figuranten.
En Hilde Van Mieghem, die de touwtjes op de set stevig in handen heeft, profiteert van de situatie. 'Normaal hadden we de scène buiten moeten draaien. Maar dat was een hel geweest, in de modder. Voor heel de crew is het dan ook makkelijker om in de turnzaal te spelen', vertelt Van Mieghem, die ook het scenario voor haar rekening nam.
Aline Vanhulle, een dertienjarige meisje uit Schilde, steelt de show tijdens die binnenopnames. Ze speelt Eva, de dochter van hoofdrolspeelster Veerle Dobbelaere, die verliefd wordt op Louis (rol van Enrique De Roeck). Het is Alines eerste rol. 'Ik leef als in een droom', zegt ze. 'De meeste acteurs ken ik van televisie, maar het is natuurlijk fantastisch om ze in levenden lijve te ontmoeten.'
Of je nu een nieuwkomer bent of niet, van de cast raakt elk normaal mens onder de indruk. Voor de mannenrollen koos Van Mieghem naast De Graeve ook nog voor Jan Decleir, Kevin Janssens, Koen De Bouw en Huub Stapel. Toch zijn het de dames - naast Wine, Veerle en Aline ook Hildes dochter Marie Vinck - die de plak zwaaien in de romantische komedie over de liefdesperikelen van een nieuw samengesteld gezin. 'Ik wil tonen dat vrouwen meer zijn dan hoer en moeder. Ik wil tonen wie ze echt zijn. Waar ze behoefte aan hebben. Ik wil de toeschouwers laten zien dat ze best wel geil kunnen zijn en kunnen verlangen naar seks', aldus Hilde. 'In die vier vrouwenrollen kan je wel iets van mij terugvinden.'
Van Mieghem straalt en regisseert met handen en voeten. Ze roept. Ze tiert. Maar nooit slecht bedoeld. Opvallend: er is ruimte voor improvisatie. 'Alleen zo kom je tot mooie dingen', vindt Hilde. 'Het gebeurt zelden dat regisseurs de setting veranderen', vult Koen De Graeve aan. 'Bij Hilde is dat wel het geval. En dat maakt het voor ons des te prettiger', klinkt het. 'Maar ik mag niet klagen', grapt de acteur, die in de huid kruipt van leraar Johan. 'Ik heb amper vijf draaidagen, waarin ik liefst vier seksscènes heb met Wine. Er zijn ergere dingen in het leven.' (lacht)
Voor Hilde & co is het slopende filmproces bijna achter de rug. Nog tot 18 december zal de ploeg opduiken in Antwerpen, waar het grootste deel van de prent wordt ingeblikt. Pas in de herfst van volgend jaar zal Oh No! It's a woman, geproduceerd door Cavia Films, in de zalen te zien zijn.
maandag 13 januari 2020
Hilde Van Mieghem (51) moeder van Marie Vinck schittert in Duits familiedrama: 'Naakt op mijn leeftijd: waarom niet?'
'Vrieskou, sneeuw en werkdagen van 18 uur lang, Hilde Van Mieghem trotseerde het allemaal voor de opnames van 'Der Architect', een Duits familiedrama waarin ze schittert als ongelukkige echtgenote. 'Maar op de duur kreeg ik van pure vermoeidheid geen woord Duits meer uit mijn mond.'
Der Architect is de debuutfilm van de Duitse regisseur Ina Weisse over de familie Winter. De film werd opgenomen in Duitsland en Oostenrijk, waar een overweldigend sneeuwlandschap een prachtig decor biedt voor het familiedrama.
Meer en meer Vlaamse acteurs zoeken hun heil in Duitsland? Is het daar zoveel beter dan in België?
Hilde Van Mieghem: 'Ik draai al langer mee in buitenlandse films en zeker in Duitsland kon je jarenlang goed verdienen. Vijftien jaar geleden ging dat om het vier- of vijfvoudige van wat je in Vlaanderen kon krijgen. De laatste jaren laat de crisis zich echter ook hier voelen. Nu gaat dat nog om het tweevoud, soms meer.'
'Voor mij heeft het ook gewoon te maken met goed werk. Een film waar ik mijn tanden in kan zetten, een interessant project, daar kies ik voor. Of het nu in Nederland, Frankrijk of Duitsland is. Bovendien gebeurt het op mijn leeftijd als vrouw niet zo vaak dat je nog een hoofdrol krijgt. Als ik zo'n kans krijg als in Der Architect, dan kies ik daar resoluut voor.'
'Is het anders werken in Duitsland dan in Vlaanderen?
'Der Architect speelt zich af in een dorpje op het platteland in Duitsland. In dit geval waren het bijzonder zware opnames. Vrieskou, slecht weer, midden in de sneeuw. Dat was zeker niet gemakkelijk. Bovendien draaien ze daar zeer lange werkdagen. Dagen van minimum 14, 15, soms zelfs 17 of 18 uur werken. Op de vierde dag van de week, telkens donderdag eigenlijk, weigerde mijn mond van pure vermoeidheid om nog Duits te spreken en begon ik gek genoeg Engels uit te kramen.'
Kijken Duitse acteurs anders naar hun vak?
De meeste acteurs hebben er wel sterallures, dat heb je in Vlaanderen minder. Hier zijn de acteurs 'gewoon' gebleven. Al geef ik wel toe dat ze hun vak in Duitsland heel serieus nemen. Alle acteurs nemen ook nog deel aan audities. Ze voelen zich daar niet te goed voor. Iedereen kent er ook zijn tekst als hij op de set verschijnt. Dat is in Vlaanderen soms wel anders.'
In 'Der Architect' zien we u poedelnaakt in het sneeuwlandschap rondhuppelen. Als de regisseur u dat vraagt, zegt u dan zonder probleem: ja?
'Als het passend is, waarom niet? Ik doe dat niet graag, maar ik vond in deze film wel kunnen. Dat is even heftig ja, maar het is niet dat ik choquerende dingen moet doen. De naaktscène geeft in deze film aan hoe vreemd de familie Winter is. Ze zijn vervreemd van elkaar, ze praten niet, maar rollen wel met elkaar in de sneeuw en lopen naakt naast elkaar in de badkamer. Ik had geen probleem met die scène, behalve dan het echt steenkoud was en dat ik uren nadien nog tintelende voeten had. En ik mag nog wel gezien worden. Natuurlijk voel ik mij niet gerust bij zo'n naaktscène. Ik ben geen twintig meer, maar op zich heb ik daar niet zo'n problemen mee.'
Op 2 november gaat u opnieuw aan de slag als regisseur. Eerder regisseerde u al 'De Kus' en 'Dennis van Rita.' Hoe zou u 'Oh No, It's a Woman' omschrijven?
'Het is een romantische komedie. Het gaat over vier vrouwen die hun weg zoeken in de liefde en af en toe hopeloos verdwalen. De hoofdrol is voor Veerle Dobbelaere en ook Marie Vinck, Koen De Bouw, Kevin Janssens en nog wat andere grote namen doen mee. De film zou in het najaar van 2010 in de zalen moeten verschijnen.'
En intussen schrijft u ook nog een boek? 'Ik heb een contract voor twee romans bij de Arbeiderspers. De uitgeverij was enthousiast over mijn schrijfvaardigheden en de kunst bestaat er nu in om tijd te vinden om te schrijven. In 2010 moet dat wel lukken.'
Der Architect is de debuutfilm van de Duitse regisseur Ina Weisse over de familie Winter. De film werd opgenomen in Duitsland en Oostenrijk, waar een overweldigend sneeuwlandschap een prachtig decor biedt voor het familiedrama.
Meer en meer Vlaamse acteurs zoeken hun heil in Duitsland? Is het daar zoveel beter dan in België?
Hilde Van Mieghem: 'Ik draai al langer mee in buitenlandse films en zeker in Duitsland kon je jarenlang goed verdienen. Vijftien jaar geleden ging dat om het vier- of vijfvoudige van wat je in Vlaanderen kon krijgen. De laatste jaren laat de crisis zich echter ook hier voelen. Nu gaat dat nog om het tweevoud, soms meer.'
'Voor mij heeft het ook gewoon te maken met goed werk. Een film waar ik mijn tanden in kan zetten, een interessant project, daar kies ik voor. Of het nu in Nederland, Frankrijk of Duitsland is. Bovendien gebeurt het op mijn leeftijd als vrouw niet zo vaak dat je nog een hoofdrol krijgt. Als ik zo'n kans krijg als in Der Architect, dan kies ik daar resoluut voor.'
'Is het anders werken in Duitsland dan in Vlaanderen?
'Der Architect speelt zich af in een dorpje op het platteland in Duitsland. In dit geval waren het bijzonder zware opnames. Vrieskou, slecht weer, midden in de sneeuw. Dat was zeker niet gemakkelijk. Bovendien draaien ze daar zeer lange werkdagen. Dagen van minimum 14, 15, soms zelfs 17 of 18 uur werken. Op de vierde dag van de week, telkens donderdag eigenlijk, weigerde mijn mond van pure vermoeidheid om nog Duits te spreken en begon ik gek genoeg Engels uit te kramen.'
Kijken Duitse acteurs anders naar hun vak?
De meeste acteurs hebben er wel sterallures, dat heb je in Vlaanderen minder. Hier zijn de acteurs 'gewoon' gebleven. Al geef ik wel toe dat ze hun vak in Duitsland heel serieus nemen. Alle acteurs nemen ook nog deel aan audities. Ze voelen zich daar niet te goed voor. Iedereen kent er ook zijn tekst als hij op de set verschijnt. Dat is in Vlaanderen soms wel anders.'
In 'Der Architect' zien we u poedelnaakt in het sneeuwlandschap rondhuppelen. Als de regisseur u dat vraagt, zegt u dan zonder probleem: ja?
'Als het passend is, waarom niet? Ik doe dat niet graag, maar ik vond in deze film wel kunnen. Dat is even heftig ja, maar het is niet dat ik choquerende dingen moet doen. De naaktscène geeft in deze film aan hoe vreemd de familie Winter is. Ze zijn vervreemd van elkaar, ze praten niet, maar rollen wel met elkaar in de sneeuw en lopen naakt naast elkaar in de badkamer. Ik had geen probleem met die scène, behalve dan het echt steenkoud was en dat ik uren nadien nog tintelende voeten had. En ik mag nog wel gezien worden. Natuurlijk voel ik mij niet gerust bij zo'n naaktscène. Ik ben geen twintig meer, maar op zich heb ik daar niet zo'n problemen mee.'
Op 2 november gaat u opnieuw aan de slag als regisseur. Eerder regisseerde u al 'De Kus' en 'Dennis van Rita.' Hoe zou u 'Oh No, It's a Woman' omschrijven?
'Het is een romantische komedie. Het gaat over vier vrouwen die hun weg zoeken in de liefde en af en toe hopeloos verdwalen. De hoofdrol is voor Veerle Dobbelaere en ook Marie Vinck, Koen De Bouw, Kevin Janssens en nog wat andere grote namen doen mee. De film zou in het najaar van 2010 in de zalen moeten verschijnen.'
En intussen schrijft u ook nog een boek? 'Ik heb een contract voor twee romans bij de Arbeiderspers. De uitgeverij was enthousiast over mijn schrijfvaardigheden en de kunst bestaat er nu in om tijd te vinden om te schrijven. In 2010 moet dat wel lukken.'
Oh no, it's a woman! met Marie Vinck: Hilde Van Mieghem draait nieuwe film in Antwerpen
Oh no, it's a woman, zo zal de nieuwe film van Hilde Van Mieghem heten. Het wordt een feelgoodfilm waarin vier vrouwen van verschillende leeftijden op zoek gaan naar de liefde. De prent heeft een absolute topcast met onder andere Veerle Dobbelaere, Wiene Dierickx, Jan Decleir, Kevin Janssens (wiens breuk met zangeres Nathalia deze week bekend raakte), Koen De Bouw en Hilde's dochter Marie Vinck. De opnames gebeuren in Antwerpen en in Zeeland.
Deze week waren er dus opnames in Antwerpen, o.a. in de Sint Pauluskerk, en de twee Wetterse figurantes Jenny De Smet en Christine Eloot, mijn wederhelft, waren weer eens van de partij. De film komt uit in 2010.
Actrice Hilde Van Mieghem, die eerder De Kus en Dennis van Rita regisseerde, draait van 3 november tot 18 december een nieuwe film in Antwerpen.
Oh no, it's a woman, een productie van Caviar Films, wordt een romantische komedie over een eigenzinnige familie. Over vrouwen en mannen. Over moeders en dochters. Over trouw en ontrouw. Veerle Dobbelaere, Wine Dierickx en haar dochter Marie Vinck spelen de hoofdrollen.
Deze week waren er dus opnames in Antwerpen, o.a. in de Sint Pauluskerk, en de twee Wetterse figurantes Jenny De Smet en Christine Eloot, mijn wederhelft, waren weer eens van de partij. De film komt uit in 2010.
Actrice Hilde Van Mieghem, die eerder De Kus en Dennis van Rita regisseerde, draait van 3 november tot 18 december een nieuwe film in Antwerpen.
Oh no, it's a woman, een productie van Caviar Films, wordt een romantische komedie over een eigenzinnige familie. Over vrouwen en mannen. Over moeders en dochters. Over trouw en ontrouw. Veerle Dobbelaere, Wine Dierickx en haar dochter Marie Vinck spelen de hoofdrollen.
Vlaanderen loopt storm voor Marie Vinck in Loft
'Loft' loopt nog maar drie dagen in de zalen en is al meteen de nummer één. Bioscopen vergelijken de belangstelling met die voor kaskrakers à la Harry Potter.
De eerste officiële bezoekerscijfers worden pas maandag vrijgegeven (de weekends zijn traditiegetrouw de topdagen voor bioscopen), maar nu al is duidelijk dat Loft van Erik Van Looy een echte kaskraker is. De film loopt sinds woensdag in de zalen en verschillende bioscopen spreken nu al van een stormloop.
In de loft verleiden vier vrienden de vrouwen, zoals Filip Peeters doet met Marie Vinck (onder). Tot ze een lijk ontdekken
'Voor de avondvoorstelling overtreft de vraag naar tickets het aantal beschikbare plaatsen', horen we in de Gentse Kinepolis. 'De film speelt acht keer per dag in onze twee grootste zalen die een capaciteit van 600 en 500 kijkers per voorstelling hebben. Zelfs de namiddagvoorstellingen zijn goed bezet, zelfs op gewone werk- en schooldagen. De avondvoorstellingen zijn compleet uitverkocht.'
Een gelijkaardig verhaal in Metropolis Antwerpen. 'We zijn woensdag gestart in drie zalen, maar gezien het succes moesten we Loft al in vier zalen spelen en mogelijk moeten we er dit weekend een vijfde aan toevoegen. Vrijdag hebben we de prent zestien keer getoond, wat neerkomt op grosso modo achtduizend toeschouwers. Dit is een successtart die alleen vergelijkbaar is met Lord of the Rings , de Harry Potter-films én De zaak Alzheimer (de vorige film van Erik Van Looy, nvdr.) .'
Ook in Kortrijk loopt het storm voor Loft . 'Voor een Vlaamse film hebben wij hier nog niet zo'n belangstelling meegemaakt. Ook opvallend is dat nagenoeg iedereen komt kijken, alle leeftijdscategorieën zijn vertegenwoordigd. De vraag is zo groot dat we voor de voorstelling van 22 uur nu ook al een tweede zaal openen.'
De eerste officiële bezoekerscijfers worden pas maandag vrijgegeven (de weekends zijn traditiegetrouw de topdagen voor bioscopen), maar nu al is duidelijk dat Loft van Erik Van Looy een echte kaskraker is. De film loopt sinds woensdag in de zalen en verschillende bioscopen spreken nu al van een stormloop.
In de loft verleiden vier vrienden de vrouwen, zoals Filip Peeters doet met Marie Vinck (onder). Tot ze een lijk ontdekken
'Voor de avondvoorstelling overtreft de vraag naar tickets het aantal beschikbare plaatsen', horen we in de Gentse Kinepolis. 'De film speelt acht keer per dag in onze twee grootste zalen die een capaciteit van 600 en 500 kijkers per voorstelling hebben. Zelfs de namiddagvoorstellingen zijn goed bezet, zelfs op gewone werk- en schooldagen. De avondvoorstellingen zijn compleet uitverkocht.'
Een gelijkaardig verhaal in Metropolis Antwerpen. 'We zijn woensdag gestart in drie zalen, maar gezien het succes moesten we Loft al in vier zalen spelen en mogelijk moeten we er dit weekend een vijfde aan toevoegen. Vrijdag hebben we de prent zestien keer getoond, wat neerkomt op grosso modo achtduizend toeschouwers. Dit is een successtart die alleen vergelijkbaar is met Lord of the Rings , de Harry Potter-films én De zaak Alzheimer (de vorige film van Erik Van Looy, nvdr.) .'
Ook in Kortrijk loopt het storm voor Loft . 'Voor een Vlaamse film hebben wij hier nog niet zo'n belangstelling meegemaakt. Ook opvallend is dat nagenoeg iedereen komt kijken, alle leeftijdscategorieën zijn vertegenwoordigd. De vraag is zo groot dat we voor de voorstelling van 22 uur nu ook al een tweede zaal openen.'
Na Marie Vinck maakt ook Maaike Neuville beloftevol debuut in 'De indringer'
,,Al die aandacht is wel fijn, maar ik wil de aandacht toch bij de essentie houden'', zegt Maaike Neuville die algemene lof oogstte voor haar debuutrol naast Koen De Bouw in de succesvolle Vlaamse thriller 'De indringer'. ,,Het is een mooi visitekaartje, maar ik moet mijn weg nog zoeken.''
Na Marie Vinck heeft de Vlaamse film alweer een 'nieuwe belofte'. Maaike Neuville (21) is in De indringer de geheimzinnige Charlotte die meer zou weten over de verdwijning van de dochter van Tom Vansant, vertolkt door Koen De Bouw. ,,Van Koen heb ik veel geleerd'', zegt Maaike, ,,zonder echt tips van hem te krijgen.''
'De indringer' is je debuut of zouden we je al ergens anders van moeten kennen?
Maaike Neuville : ,,Het is mijn eerste langspeelfilm. Ik ben ooit wel eens een keer of twee te zien geweest in een aflevering van een tv-serie, en ik heb al in verschillende kortfilms van studenten meegespeeld. Heel plezant, je doet er veel ervaring mee op.''
Maar 'De indringer' is toch wel het grote werk. Schrik je van al de aandacht?
,,Op de première in Antwerpen heb ik wel gezegd: bind een touwtje aan mij zodat ik niet kan gaan zweven. Je kan je daar wel heel hard op voorbereiden, maar als vier of vijf mensen na elkaar komen zeggen hoe goed ze je vonden, dan geeft dat toch een heel aangenaam gevoel. Het is leuk om erkenning te krijgen. Maar ik doe mijn best om de scheiding te blijven maken tussen het werk en de glamour. Ik blijf er liever nuchter bij. Natuurlijk krijg ik graag aandacht, maar ik wil niet de nieuwste Vlaamse babe zijn. Ik heb niet de behoefte mezelf overal te promoten.''
Wat zal je het meest bijblijven van je eerste grote filmervaring?
,,Goh, het moet allemaal nog een beetje bezinken. Ineens was het succes er, en ineens was het ook weer over. Over drie maanden zal ik alles meer in het juiste perspectief kunnen zetten. Het viel me wel op dat het er op een grote filmset heel nuchter aan toegaat. Iedereen doet er zijn ding, jij bent gewoon een radertje in het geheel.''
,,Met Koen De Bouw mogen werken was ook wel tof. Ik heb hem pas op de eerste draaidag voor het eerst gezien, en we moesten meteen samen in bed liggen, dat was wel grappig. Koen is een beetje raadselachtig, maar hij heeft heel veel ervaring en daar pik je toch wel iets van op.''
Het schijnt dat jij geen paardenfan bent.
,,Ik wil de komende zeventien jaar geen paard meer zien! (lacht) Dat was echt de moeilijkste scène in De indringer . Ik moest uitbundig lachend paardrijden, maar intussen had ik ongelooflijk veel schrik. Bovendien stonden er in de wei ernaast koeien en had dat paard blijkbaar nog nooit een koe gezien waardoor het nog nerveuzer werd. Vreselijk.''
Als zus van Kim Clijsters
Een half jaar geleden werd Marie Vinck als het nieuwste Vlaamse acteertalent binnengehaald, nu jij. Ken je Marie persoonlijk?
,,Ja, we kennen elkaar wel via een gezamenlijke vriendin. Niet dat we dikke vriendinnen zijn, maar we schieten wel op met elkaar.''
Marie was zelfs na haar rol in 'De kus' nog aan het twijfelen of ze wel actrice wou worden. Hoe zie jij je toekomst?
,,Ik wil toch wel acteren. Maar eerst bekijk ik alles op korte termijn. Ik heb nog een goeie week om een klein theaterstuk te maken dat ik in april moet opvoeren, en aangezien ik in het laatste jaar van Studio Herman Teirlinck zit, moet ik ook nog aan mijn afstudeerproject werken. De indringer is een mooi visitekaartje, en ik hoop dat ik de komende maanden nog een paar uitnodigingen voor audities krijg. Niet alleen voor films, want ik wil heel graag ook in het theater aan de slag. Ik moet mijn weg nog een beetje zoeken, maar dat is wel spannend.''
Tot slot: jij hebt echt wel iets weg van Kim Clijsters, hè?
(lach) Ja, dat krijg ik zo ongeveer om de twee dagen te horen. Ik vind dat wel grappig. Meestal denken ze dat ik de jongere zus ben. Ik verdien af en toe nog iets bij in een café, en dan zie je de mensen soms ook wel eens denken: is die Kim door de problemen met haar pols al zo ver weggezakt dat ze ander werk heeft moeten zoeken? Nu, ik heb vroeger ook wel wat getennist en mijn vader had misschien wel graag gehad dat ik toptennisster was geworden, maar ik sta toch liever op een filmset dan op een tennisveld.''
Na Marie Vinck heeft de Vlaamse film alweer een 'nieuwe belofte'. Maaike Neuville (21) is in De indringer de geheimzinnige Charlotte die meer zou weten over de verdwijning van de dochter van Tom Vansant, vertolkt door Koen De Bouw. ,,Van Koen heb ik veel geleerd'', zegt Maaike, ,,zonder echt tips van hem te krijgen.''
'De indringer' is je debuut of zouden we je al ergens anders van moeten kennen?
Maaike Neuville : ,,Het is mijn eerste langspeelfilm. Ik ben ooit wel eens een keer of twee te zien geweest in een aflevering van een tv-serie, en ik heb al in verschillende kortfilms van studenten meegespeeld. Heel plezant, je doet er veel ervaring mee op.''
Maar 'De indringer' is toch wel het grote werk. Schrik je van al de aandacht?
,,Op de première in Antwerpen heb ik wel gezegd: bind een touwtje aan mij zodat ik niet kan gaan zweven. Je kan je daar wel heel hard op voorbereiden, maar als vier of vijf mensen na elkaar komen zeggen hoe goed ze je vonden, dan geeft dat toch een heel aangenaam gevoel. Het is leuk om erkenning te krijgen. Maar ik doe mijn best om de scheiding te blijven maken tussen het werk en de glamour. Ik blijf er liever nuchter bij. Natuurlijk krijg ik graag aandacht, maar ik wil niet de nieuwste Vlaamse babe zijn. Ik heb niet de behoefte mezelf overal te promoten.''
Wat zal je het meest bijblijven van je eerste grote filmervaring?
,,Goh, het moet allemaal nog een beetje bezinken. Ineens was het succes er, en ineens was het ook weer over. Over drie maanden zal ik alles meer in het juiste perspectief kunnen zetten. Het viel me wel op dat het er op een grote filmset heel nuchter aan toegaat. Iedereen doet er zijn ding, jij bent gewoon een radertje in het geheel.''
,,Met Koen De Bouw mogen werken was ook wel tof. Ik heb hem pas op de eerste draaidag voor het eerst gezien, en we moesten meteen samen in bed liggen, dat was wel grappig. Koen is een beetje raadselachtig, maar hij heeft heel veel ervaring en daar pik je toch wel iets van op.''
Het schijnt dat jij geen paardenfan bent.
,,Ik wil de komende zeventien jaar geen paard meer zien! (lacht) Dat was echt de moeilijkste scène in De indringer . Ik moest uitbundig lachend paardrijden, maar intussen had ik ongelooflijk veel schrik. Bovendien stonden er in de wei ernaast koeien en had dat paard blijkbaar nog nooit een koe gezien waardoor het nog nerveuzer werd. Vreselijk.''
Als zus van Kim Clijsters
Een half jaar geleden werd Marie Vinck als het nieuwste Vlaamse acteertalent binnengehaald, nu jij. Ken je Marie persoonlijk?
,,Ja, we kennen elkaar wel via een gezamenlijke vriendin. Niet dat we dikke vriendinnen zijn, maar we schieten wel op met elkaar.''
Marie was zelfs na haar rol in 'De kus' nog aan het twijfelen of ze wel actrice wou worden. Hoe zie jij je toekomst?
,,Ik wil toch wel acteren. Maar eerst bekijk ik alles op korte termijn. Ik heb nog een goeie week om een klein theaterstuk te maken dat ik in april moet opvoeren, en aangezien ik in het laatste jaar van Studio Herman Teirlinck zit, moet ik ook nog aan mijn afstudeerproject werken. De indringer is een mooi visitekaartje, en ik hoop dat ik de komende maanden nog een paar uitnodigingen voor audities krijg. Niet alleen voor films, want ik wil heel graag ook in het theater aan de slag. Ik moet mijn weg nog een beetje zoeken, maar dat is wel spannend.''
Tot slot: jij hebt echt wel iets weg van Kim Clijsters, hè?
(lach) Ja, dat krijg ik zo ongeveer om de twee dagen te horen. Ik vind dat wel grappig. Meestal denken ze dat ik de jongere zus ben. Ik verdien af en toe nog iets bij in een café, en dan zie je de mensen soms ook wel eens denken: is die Kim door de problemen met haar pols al zo ver weggezakt dat ze ander werk heeft moeten zoeken? Nu, ik heb vroeger ook wel wat getennist en mijn vader had misschien wel graag gehad dat ik toptennisster was geworden, maar ik sta toch liever op een filmset dan op een tennisveld.''
Marie Vinck als Bond-girl?
Sterrenmaker schat kansen Belgische Cécile de France in als Bond-girl
Er is zowaar een Belgische actrice die kans maakt op een rol in de volgende James Bond. Haar naam? Cécile de France uit het Waalse Namen. Hoe bijzonder dat is, weet Kris Vinck als geen ander. Hij is manager van twee van Vlaanderens meest beloftevolle actrices: Veerle Baetens en Marie Vinck. Die laatste mag zich dit weekend in het Spaanse Sevilla als belofte voorstellen aan de Europese filmwereld.
Nu met Daniel Craig de nieuwe James Bond is gevonden, hebben Bondfans aller landen zich geworpen op de volgende belangrijke vraag: wie wordt de Bond-girl die hem in Casino Royale tussen de lakens lokt? Doken eerst namen op als Angelina Jolie, Sienna Miller en Jessica Alba, dan wordt nu met steeds grotere stelligheid die van Cécile de France genoemd. Voor de grote internet-filmdatabank IMDb is de zaak zelfs al beklonken: die plaatst haar naam op de lijst van acteurs voor de film.
Cécile de France werd geboren in Namen, maar verhuisde op haar zeventiende naar Parijs. Daar raakte ze bekend via films als L'auberge espagnole en Irène , waarvoor ze genomineerd werd voor de Franse filmprijzen. Twee jaar terug maakte ze naast Jackie Chan haar Hollywood-debuut in Around the world in eighty days. ,,Omdat het om een adaptatie van een boek van Jules Verne ging, wilden de producenten een extra Frans accent.'' Zelf rekende ze er niet meteen op dat het een begin zou zijn van een internationale carrière. ,,Iemand die zich, zoals ik, nog zo in bochten moet wringen in het Engels, moet goed beseffen dat haar carrière hoofdzakelijk in Frankrijk zal liggen.''
Vlaamse Shooting Stars
Heeft Vlaanderen eigenlijk actrices die net zoals Cécile kans maken op een internationale carrière? Wie op die vraag een antwoord zoekt, komt al gauw uit bij de jonge actrices Marie Vinck ( De kus ) en Veerle Baetens ( Pippi Langkous, Verlengd weekend ). Laten die toevallig met Kris Vinck dezelfde manager hebben.
,,Taal is het grootste struikelblok voor Vlaamse actrices om het te maken in het buitenland'', weet hij. ,,In het Engelstalige gebied hebben ze talent genoeg. Op onze actrices zit men daar niet te wachten. Waalse actrices hebben het geluk dat ze via Frankrijk kunnen mikken op de rest van de wereld. Maar ook zij hebben te kampen met het probleem dat ze daar niet voor vol worden aanzien omdat ze uit België komen.''
,,Voor Vlaamse actrices zou Nederland voor de hand liggen, maar de twee markten zijn onderhand zo uit elkaar gegroeid dat men daar niet langer geïnteresseerd is onze actrices. Blijft nog over: Duitsland, waar onder andere Filip Peeters en Hilde Van Mieghem al werkten. Maar ook daar: perfect Duits is de eerste vereiste.''
Toch ziet Vinck de toekomst niet helemaal somber in. ,,Zo kreeg Veerle Baetens het aanbod om een buitenlandse te spelen in een Engelstalige film, maar helaas moest ze net in die periode als Pippi Langkous op de planken staan. En zo wordt Marie Vinck dit jaar als Shooting Star aan de Europese filmindustrie gepresenteerd door de overkoepelende Europese filmorganisatie EFP.''
Was Vinck aldus in februari als speciale gaste welkom op het filmfestival in Berlijn, dan mag ze zichzelf komend weekend als jong talent voorstellen op het filmfestival in Sevilla. En wie was er in 2003 een van die Shooting Stars? Juist ja: Cécile de France.
Er is zowaar een Belgische actrice die kans maakt op een rol in de volgende James Bond. Haar naam? Cécile de France uit het Waalse Namen. Hoe bijzonder dat is, weet Kris Vinck als geen ander. Hij is manager van twee van Vlaanderens meest beloftevolle actrices: Veerle Baetens en Marie Vinck. Die laatste mag zich dit weekend in het Spaanse Sevilla als belofte voorstellen aan de Europese filmwereld.
Nu met Daniel Craig de nieuwe James Bond is gevonden, hebben Bondfans aller landen zich geworpen op de volgende belangrijke vraag: wie wordt de Bond-girl die hem in Casino Royale tussen de lakens lokt? Doken eerst namen op als Angelina Jolie, Sienna Miller en Jessica Alba, dan wordt nu met steeds grotere stelligheid die van Cécile de France genoemd. Voor de grote internet-filmdatabank IMDb is de zaak zelfs al beklonken: die plaatst haar naam op de lijst van acteurs voor de film.
Cécile de France werd geboren in Namen, maar verhuisde op haar zeventiende naar Parijs. Daar raakte ze bekend via films als L'auberge espagnole en Irène , waarvoor ze genomineerd werd voor de Franse filmprijzen. Twee jaar terug maakte ze naast Jackie Chan haar Hollywood-debuut in Around the world in eighty days. ,,Omdat het om een adaptatie van een boek van Jules Verne ging, wilden de producenten een extra Frans accent.'' Zelf rekende ze er niet meteen op dat het een begin zou zijn van een internationale carrière. ,,Iemand die zich, zoals ik, nog zo in bochten moet wringen in het Engels, moet goed beseffen dat haar carrière hoofdzakelijk in Frankrijk zal liggen.''
Vlaamse Shooting Stars
Heeft Vlaanderen eigenlijk actrices die net zoals Cécile kans maken op een internationale carrière? Wie op die vraag een antwoord zoekt, komt al gauw uit bij de jonge actrices Marie Vinck ( De kus ) en Veerle Baetens ( Pippi Langkous, Verlengd weekend ). Laten die toevallig met Kris Vinck dezelfde manager hebben.
,,Taal is het grootste struikelblok voor Vlaamse actrices om het te maken in het buitenland'', weet hij. ,,In het Engelstalige gebied hebben ze talent genoeg. Op onze actrices zit men daar niet te wachten. Waalse actrices hebben het geluk dat ze via Frankrijk kunnen mikken op de rest van de wereld. Maar ook zij hebben te kampen met het probleem dat ze daar niet voor vol worden aanzien omdat ze uit België komen.''
,,Voor Vlaamse actrices zou Nederland voor de hand liggen, maar de twee markten zijn onderhand zo uit elkaar gegroeid dat men daar niet langer geïnteresseerd is onze actrices. Blijft nog over: Duitsland, waar onder andere Filip Peeters en Hilde Van Mieghem al werkten. Maar ook daar: perfect Duits is de eerste vereiste.''
Toch ziet Vinck de toekomst niet helemaal somber in. ,,Zo kreeg Veerle Baetens het aanbod om een buitenlandse te spelen in een Engelstalige film, maar helaas moest ze net in die periode als Pippi Langkous op de planken staan. En zo wordt Marie Vinck dit jaar als Shooting Star aan de Europese filmindustrie gepresenteerd door de overkoepelende Europese filmorganisatie EFP.''
Was Vinck aldus in februari als speciale gaste welkom op het filmfestival in Berlijn, dan mag ze zichzelf komend weekend als jong talent voorstellen op het filmfestival in Sevilla. En wie was er in 2003 een van die Shooting Stars? Juist ja: Cécile de France.
Abonneren op:
Posts (Atom)
